греметь |
греметь, наст. вр. З л. -ит, мн. ч. -ят II несов.1. күрҗңнх; гром гремит оһтрһу күрҗңнҗәнә; 2. (чем) харҗңнулх, ә һарһх; не греми посудой сав-сарх бичә харҗңнулад бә; 3. перен. делгрх, туурх, шуугх; слава о нём гремит по всей стране терүнә туск туурмҗ цуг орн-нутгар шуугв. |